Paniczny strach - to najwcześniejsze wspomnienie Katie. Czuła go za każdym razem, gdy ojciec brutalnie chwytał ją za ramię. Gdy słyszała krzyk matki, którą katował, zadając wymyślne tortury. Jak wtedy, kiedy zamknął dwuletnią Katie na cały weekend w pokoju bez jedzenia i picia. Albo tej nocy, gdy sprowadził do domu kobietę, i wyrzucił Katie i jej matkę na śnieg w samych tylko nocnych koszulach... Żeby mieć możliwość wejść w dorosłe życie, Katie musiała odciąć się od dzieciństwa. Zapomnieć je. Wyprzeć z pamięci. Urodziła synka. Chciała żyć normalnie. Lecz wtedy ojciec powrócił. Co noc nawiedzał ją w sennych koszmarach. Co noc budziła się zlana potem, myśląc, że znów jest dzieckiem. W niektórych snach ukrywała się w szafie, wstrzymywała oddech i nasłuchiwała powolnych, ciężkich kroków zbliżających się w jej stronę. I słyszała skrzypienie otwierających się drzwi... Ale to nie sny miały okazać się najgorsze. Terapia, jakiej poddała się dwudziestoczteroletnia Katie, otworzyła szeroko drzwi do jej pamięci. Wizje wzbogacały się o coraz bardziej drastyczne szczegóły, wspomnienia stawały się coraz bardziej potworne. W każdym z nich pojawiała się zła, wykrzywiona twarz ojca. Jego szept: Jeśli coś piśniesz, zabiję cię. Jego obleśny rechot i słowa rzucane do kumpla: "Możesz ją mieć za dychę..."
UWAGI:
Na okł.: Rozdzierająca serce historia córki prześladowanej wspomnieniami zbyt koszmarnymi, by pamiętać, zbyt bolesnymi, by zapomnieć.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Akcja książki rozgrywa się w latach 60. XX wieku i obecnie. Emile`a poznajemy, gdy ma 12 lat. Jego ojciec to prawdziwy bohater. Chłopiec czuje dumę i zarazem fascynację. Ojciec powierza mu rozmaite niebezpieczne zadania, których celem jest utrzymanie Algierii w rękach Francuzów. Istnieje jednak druga strona medalu - przemoc ze strony ojca: razy za nieposłuszeństwo, "dom poprawczy", czyli szafa, w której chłopiec przetrzymywany jest całymi godzinami bez jedzenia i picia. Matka, uległa i zalękniona, ukradkiem podsuwa mu kromkę chleba, lecz nie reaguje na bicie, powtarzając tylko: "Przecież znasz ojca". Emile nie zadaje pytań, nie wątpi, nie skarży się, stara się za wszelką cenę sprostać oczekiwaniom rodzica, który we własnych opowieściach uczestniczył w istotnych momentach historii XX wieku.
Mój ojciec mawiał, że był śpiewakiem, piłkarzem, nauczycielem judo, spadochroniarzem, szpiegiem, pastorem amerykańskiego Kościoła Zielonoświątkowego i osobistym doradcą generała de Gaulle`a aż do roku 1958. Pewnego dnia powiedział, że Generał go zdradził. Najlepszy przyjaciel stał się najgorszym wrogiem. Wtedy ojciec oświadczył, że wkrótce zabije de Gaulle`a. I zażądał, żebym mu pomógł. Nie miałem wyboru. To był rozkaz. Byłem dumny. Ale jednocześnie się bałem... Kiedy człowiek ma 13 lat, pistolet waży zadziwiająco dużo. [Sorj Chalandon]
UWAGI:
Na okładce: Po mistrzowsku przedstawione spojrzenie dziecka na sprawy, których ono jeszcze nie rozumie. Oznaczenia odpowiedzialności: Sorj Chalandon [>>] ; z języka francuskiego przełożyła Joanna Kluza.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni